การพระศาสนา

การแวะไปร่วมงานโยมแม่ของท่านแว่น สมภาร วัดเจดีย์ (ไอ้ไข่) วานนี้นั้น

ผมได้ใช้เป็นอีกจังหวะการเรียนรู้และขบคิดเป็นกรณีน่าศึกษา

ว่าจากวัดที่แทบร้าง และเป็นเพียงวัดเล็ก ๆ อยู่ที่ชายขอบ

แล้วกลับมาเป็นมหาอารามอย่างวันนี้ได้อย่างไรกัน ?

ปลายตุลา - ต้นพฤศจิกานี้ จะมีการวางลูกนิมิตครั้งใหญ่มาก

ทราบมาว่าด้านหน้าทั้งหมดนั้น จะจัดเป็น #เขตพุทธาวาส ที่งามสง่า

ส่วนตอนกลาง ที่มีอาคารโถงคล้าย ๆ จตุรมุขหลังนี้ที่ทำพิธีกันตอนนี้

จะเป็น #สถานสำหรับผู้คนมาขอพร เพื่อความสำเร็จจากไอ้ไข่หรือตาไข่ ฯลฯ

ส่วนตอนใน ที่จะเป็น #เขตสังฆาวาส นั้น

กำลังสร้างเป็น #สถานเรียนพระปริยัติธรรมของสงฆ์

ที่สำนักเรียนใหญ่จากส่วนกลางจะลงมาบริหารจัดการเชิงสาขา

ภายใต้การรองรับสนับสนุนของ วัดเจดีย์ (ไอ้ไข่) แห่งนี้

สำหรับนานาไก่หลายรูปแบบและขนาดไม่รู้กี่สิบร้อยพันหมื่นแสนนั้น

ฟังมาว่าท่านจะสร้างเป็น #อุทยานแห่งความสำเร็จ ของผู้ที่สำเร็จและนำมามอบไว้

อีกจุดเด่นและสำคัญไม่แพ้คือ #ปริมณฑลทุกทางเข้าสู่วัดเจดีย์ วันนี้

ที่ทางวัดสนับสนุนส่งเสริมให้เปิดเป็นทางเข้าได้จากทุกทิศ

เพื่อชุมชนชาวถิ่นได้ประกอบกิจการเชิงเศรษฐกิจที่เกี่ยวเนื่อง

นับได้ไม่ถ้วนว่ามีกี่ร้อยพันร้าน ขนาดธุรกิจเท่าไหร่แน่ ?

ทุกอย่างฟังมาว่ามีระบบประสานอย่างเป็นระบบจากทางวัด

ชุมชน ท้องถิ่น อำเภอ และ ทุกผู้ประกอบการ อย่างเป็นระบบ

และเท่าที่สดับตรับฟังมาจนถึงทุกวันนี้ น่าจะเรียบร้อยด้วยดีอยู่อย่างน่านิยม

อย่างเช่นงานวานนี้ที่แวะไปมา ทั้ง ๆ ที่เป็นงานวัดและคนมากมาย

แต่เรียบร้อยและงดงามอะไรได้อย่างนั้น !!!

สงสัยขบวนการขบคิดขับเคลื่อน #งานวัดวิถีใหม่ ทั้งในนครและที่ไหน ๆ

อาจจะต้องไปขอศึกษาเรียนรู้มาขบมาคิดครับ

๓๐ สค.๖๕ ๒๐๓๐ น.