เพื่อแผ่นดินเกิด

การไปวัดสำหรับสังคมไทยสมัยพวกเรานั้นมีหลายความหมาย

ก็ไม่รู้ว่าคนรุ่นหน้าจะยังเหลือความหมายอะไรอีกไหม

เท่าที่เห็น ทุกวันนี้ที่นิยมมีอยู่อย่างเดียว คือไปพบกันคราวมีการศพ

ไม่ของเพื่อน พี่น้อง พ่อแม่ญาติมิตร และคนเกี่ยวด้วย

จนสุดท้าย ก็น่าจะงานของตัวเอง ที่ตัวเองอาจได้พบกันผ่านอีกมิติที่ใครเขาไม่ล่วงรู้

ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว อารมณ์การไปวัดนั้น ไม่น่าจะย้อนแย้งอย่างนั้น

เช่นถือเป็นโอกาสพบปะสังสรรค์เพื่อนฝูงและมิตรญาติ

เนื่องจากเพื่อนและญาติคนหนึ่งละจาก

เช่นการกฐินวัดจันวานนี้

นอกจากได้เจอ #พี่มนตรี_วีระประวัติ ของพี่ คนหน้าวัดจัน

กับการพบ #ที่ดินแนบ_ชามทอง อิกเด็กวัดจัน ที่ช่วยมากตอนจัดการที่ดินสร้างวลัยลักษณ์แล้ว

ผมยังได้เจอ #ครูนิยม_แจ่มจิตร ผู้สอนศิลปะตอน ป.๑ - ป. ๔ ที่โรงเรียนชูศิลป์วิทยาด้วย

ครูยังฝากระลึกถึง และ อภิรดีด้วย

อีกคนที่นานจังไม่ได้เจอ #นายช่างเอกวิทย์_ยอดระบำ แห่ง อบจ.นคร

คนนี้นี่แหละที่ยุให้พวกเราทำงานใหญ่ #รับอังคารกลับบ้านเกิด

ด้วยรถแห่เทรลเล่อร์ของ อบจ.รอบเมืองนคร ให้ยิ่งกว่าแห่นางงามกันซะ

เอาเป็นว่า วัดบ้านใครทอดกฐิน ก็อย่าพลาดนะครับ

เพื่อไปพบกันในมิติเดียวกันเสีย

หรือใครยังไร้วัดสังกัดละก็ รีบหาสักวัดนะครับ

สำหรับพวกเราที่เมืองนครนั้น ตอนนี้ก็วนเวียนอยู่ ๓ - ๔ วัดครับ

๑๒ ตค.๖๓ ๐๗๕๐ น.

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร