เพื่อแผ่นดินเกิด

ขออนุญาตนำสิ่งละอันพันละ้อยที่กำลังพัวพันกับพวกเราตอนนี้

มาปะติดปะต่อเป็นเรื่องที่หลายท่านอาจจะว่ามากไป

แต่สำหรับผมนั้นเหลือเชื่อว่าปัจจยการช่างทำการได้อย่างนี้

เมื่อเช้าวานซืน ที่ไปแวะ #บ้านครูน้อมที่บ่ออ่าง

เจอแท่นวางรูปครูประจำเรือน

มีข้อความกำกับ อ่านได้ดังนี้ ...

" ... บ้านเมืองเรา ยังจะต้องทำ ต้องสร้าง กันอีกมาก

ขอให้ทุกคนสนใจ ห่วงใย ประเทศชาติ

อีกทั้งศาสนา และพระมหากษัตริย์ ... "

นี้อยู่ใต้ ๒ รูปครูน้อม ที่น่าจะทำใช้ในโอกาสอะไรสักอย่างหนึ่ง

รูปหนึ่งนั้นน่าจะคราวไปประชุมอะไรสักอย่าง ที่ #องค์การสหประชาชาติ

" ... เราทำได้ ทำมาแล้ว และกำลังทำ !!! ... "

นี้น่าจะเป็นรูปใช้ตอนหาเสียของ #พรรดสหประชาไทย

เพราะคำขวัญหาเสียงนี้คุ้น ๆ

แต่ที่เหลือเชื่อคือว่า พ่อ ก็ช่างค้นเจอและส่งนี้มาให้

เป็น #กระทู้ของครูน้อม #ถามรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม เมื่อปี ๒๔๙๙

#เรื่องสมุดข่อย กับการให้คุณค่าของรัฐบาล

พร้อมแนวทางในการดำเนินการเก็บรวบรวม นำมาปริวรรตและขยายผลการเรียนรู้

และที่สำคัญกว่านั้น

ครูน้อมคนนี้ คือ #บุคคลสำคัญของการสถาปนาโรงเรียนฝึกหัดครูนครศรีธรรมราช

ที่ทุกวันนี้คือ #มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช

ที่ปล่อยให้คนในลักหนังสือบุดสมุดข่อยออกมาขาย

จนพวกเรายุ่งมาก ในนามของ

ส่วนครูน้อมมีส่วนในการเก็บรวบรวมรักษาไว้ได้หลายพันเล่มที่เมืองนครไหมนั้น

ถามใครได้ ?

ท่าน #อาจารย์วิเชียร_ณ_นคร ต้นครูผู้ริเริ่มและทำนี้ไว้ก็ลาโลกไปนานมากแล้ว

ขณะที่ภริยาของท่าน คือ อ. #รมัย ซึ่งเป็นธิดาคนโตของครูน้อม ก็จากไปแล้วเช่นกัน

ผมได้บอกนี้แก่คณะผู้บริหาร ม.ราชภัฏไปแล้ว

เผื่อว่าท่านอาจไม่ทราบ หรืออาจลืมเลือนกันหมดแล้ว

ฝากท่านที่รู้กว่านี้ บอกด้วย หรือไม่ก็ช่วยบอกต่อ

เผื่อว่าคนในนั้นจะลืมอีกแล้วครับ

... บ้านเมืองเรา ... เราทำได้

บ่ายนี้ เจอกันครับ ที่ หลาดหนุก ๆ ของแต่ก่อน บวรนคร ครับ

๘ สค.๖๓ ๐๘๐๐ น.

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร